IPCC-2007 (ne olduğunu açıkla) çalışmasına göre yolcu taşımacılığı dahil lojistiğin payı yüzde13 tür. Aynı şekilde lojistik global sera gazı emisyonlarının yüzde24 ünü oluşturmaktadır. Sadece büyük lojistik firmaların ticari müşterilerinin karbon ayak izinin düşürülmesinin bile genel CO₂ emisyonunun düşürülmesinde anahtar rol oynayacağı kabul edilmektedir. Aynı zamanda düşük karbonlu lojistik çözümlerin ve esnek nakliye modlarının yeterince yaygın olmadığını da söyleyebiliriz. Nakliye ve lojistik alanında spesifik çözümler için halihazırda çok az pazar alanı ve hazır teknoloji bulunmaktadır. Aslında diğer bir bakışla bu durum pazarların da doğup büyüyüp gelişip daraldığını düşündüğümüzde yeni olan bu pazarda yeni fırsatların olduğu anlamına da gelmektedir. Dünyada oldukça mesafe katetmiş olan bu pazarın Türkiye'de çok daha yeni olduğu bir gerçektir. Tüsiad’ın açıkladığı gibi bu trene geç binmiş durumdayız ama geç binmiş olmanın bize getirdiği ciddi avantajlar da olacaktır.

Karbon ekonomisine geçişin en büyük ayağı olan karbon fiyatlandırma mekanizması ise pazarın gelişmesini hızlandıracak görünüyor. Karbon emisyonlarının piyasa değeri gerçekçi rakamlara oturduğunda çevre konusu yatırımların ayrılmaz bir parçası olacaktır.

Önümüzdeki dönemde lojistiğin ticareti etkilemesi anlamında 7 temel gelişme ve açılım bu konuda önümüze çıkacaktır.

Lojistik’in bir emtia olmadığı ve bir hizmetler bütünü olduğu gerçeğinden dolayı düşük karbon ekonomisini ileri taşımada lojistiğin rolü çok yükselecektir.

Hükümetler, özel sektör ve finansal yapıların baskısıyla teknolojik zorluklar giderek aşılacaktır. Sürdürülebilirliğe ulaşmak için köklü rakipler bile işbirliği yapmaya başlayacaklardır. Ticari müşterilerin, tedarikçilerin ve lojistik şirketlerinin önceliği özellikle seragazı emisyonlarının düşürülmesine verdiğini göreceğiz.

Sürdürülebilir yeniliklerin (inovasyonlar) ve teknolojik avantajların lojistik şirketleri için yeni fırsatlar yaratacağı zaman içinde görülecektir.

Giderek karbon etiketlemesinin standartlaştığını izleyeceğiz. Tüketici karbon etiketine bakarak aldığı ürünün çevreye ne kadar zarar verdiğini görecek. Bu durum ise piyasadaki saydamlığı arttıracak ve şirketlerin ve şirketlerin müşterilerinin seçimlerini etkileyecek.

Karbon emisyonları eninde sonunda kanunlar zoruyla olsa da olmasa da fiyat etiketlerine girecek. Karbon muhasebesi ise şirket muhasebelerinin bir parçası olacak. Birçok pazar alanında ,karar verme ve kurumsal raporlama aşamalarında CO₂ emisyonları rakamlarını göreceğiz.

Karbon fiyatlamaları ve piyasada gündeme gelen daha sıkı yasal düzenlemeler sonucu karbon emisyon ölçümleri hızlanmış olacak.

2010 yılında Meksika’da yapılan Birleşmiş Milletler İklim Konferansı, (COP16) Sürdürülebilir Tedarik Zinciri Lojistik Raporunda önümüzdeki yıllarda düşük karbon ekonomisinin nereye gideceği tartışıldı.

Unilever, Wallmart, Carrefour, Tesco şimdiden tedarik zincirlerinde ve mağaza raflarında çevreye daha az zararlı ürünler koymaya başladılar. Bu durum sadece maliyet düşürmeye yaramıyor, çevreye zarar vermeyen yeni ürünler yaratmaya da fırsat veriyor ve pazarı genişletiyor.

Uluslararası zincirlerin yönetim raporlama ve denetim mekanizmalarında her ülke gibi sıra Türkiye'deki yapılanmalara geldiğinde ilk önem verdikleri ve sorguladıkları temel performans göstergeleri artık karbon emisyonları ile ilgili.

Uluslararası şirketlerin bu tür çabalarının ve kararlılıklarının 60-70 ülkeyi kapsayan tedarik zinciri ağları olduğu için düşük karbon seviyelerine ulaşma anlamında ciddi katkılar sağlayacaklarını düşünüyoruz.”